Vietnam, Laos en Cambodja

Hallo iedereen,

Zoals beloofd schrijf ik dit keer mijn blog wat eerder. Ik zit op dit moment in Cambodja.
De afgelopen paar dagen heb ik mij een echte reiziger gevoeld. Ik heb enorm veel mooie en bijzondere dingen gezien, maar ook een paar kleine dieptepuntjes gehad. Ik zal jullie even bijpraten.

Na Hanoi zijn wij naar Halong Bay vertrokken. Een van de aller mooiste plekjes van Vietnam. Halong bay is een baai met enorm veel kleine eilanden gemaakt van kalksteen. Wij hebben hier een dag doorheen gevaren, eilandjes bezocht, een parel farm bezocht, met een kajak rondgevaren, op de boot geslapen, gezwommen enz.
Hierna zijn we vanuit Hanoi naar Laos gevlogen, naar Luang Prabang. Ik had verwacht dat Laos en Vietnam vrij veel op elkaar zouden lijken, maar ik heb meer verschillen ontdekt dan ik verwacht had. Ik merkte in het begin vooral dat Vietnam relatief veel meer op toeristen is ingesteld en relatief makkelijk te bereizen is. Laos is veel kleinschaliger en ongerepter. Maar ook religie speelt hier voor mijn idee een veel grotere rol.

De eerste dagen hebben we in luang prabang doorgebracht. Hier heb ik de mooiste waterval ooit gezien (zie foto's op Facebook), heel veel tempels bezocht en enorm veel monniken gezien. Ook hebben wij bij zonsopkomst een processie van de monniken gezien. Gelovigen Laotianen schenken hier op hun knieën met gebogen hoofd rijst en fruit aan de monniken. De gelovige mensen zitten in een rij op straat. Hier trekt langzaam een hele rij monniken langs. Deze monniken schenken op hun beurt weer een deel van dit voedsel aan de arme bedelende mensen die ook in deze rij zitten. Deze processie vind elke dag plaats hier en het was erg bijzonder om dit een keer van dichtbij te zien.

Na Luang Prabang was het tijd voor Vientiane, de meest slaperige hoofdstad ter wereld genoemd. Na een vrij korte, hobbelige nacht in de nachtbus kwamen wij hier vroeg in de ochtend, in de regen aan op mijn verjaardag. De bussen droppen je hier in Laos altijd ver van het centrum af zodat je wel gedwongen wordt om een tuk tuk te nemen.
Wij zaten hier dus ook met ongeveer 8 mensen in. De eerste persoon die in onze tuk tuk stapte vertelde erg vrolijk dat de laatste keer zijn tuk tuk was gecrasht en hij in het ziekenhuis eindigde. De rit in de tuk tuk was dan ook een erg aangename rit. De gaten in de weg, de overvolle tuk tuk en de rijstijl van onze chauffeur zorgde ervoor dat ik snel wakker was. Hierna kwamen we aan in ons Guesthouse, die wij voor de verandering hadden geboekt via internet (afrader hier in azie). Dit was de meest smerige kamer die wij tot nu toe hebben gehad. De oorspronkelijk witte muren waren bijna zwart door het vuil, de kussens zaten vol schimmel en ook de badkamer zag er erg onsmakelijk uit. Na een discussie met de eigenaar zijn wij vervolgens ook met onze backpackjes de regen in gelopen opzoek naar een ander Guesthouse. Gelukkig was de rest van mijn verjaardag een stuk leuker. In de middag begon de zon te schijnen en hebben wij een aantal mooie tempels bezocht en taart gegeten. In de avond heeft Ben mij getrakteerd op een lekkere maaltijd. De avond hebben we in een lokale bar afgesloten met een paar locals. Verder heb ik enorm veel lieve, grappige berichtjes vanuit Nederland (en buitenland) gehad wat mij erg jarig deed voelen. Dank jullie wel allemaal :)!

Hierna hebben we de bus gepakt naar Pakse. Een plaats die niet de moeite waard is om te bezoeken, want er is niks te doen. Helaas regende het ook de hele dag en zaten wij op dat moment in het meest vervallen, smerigste Guesthouse tot nu toe. Na een dagje afzien zijn we dus ook snel doorgereisd naar de 4000 Islands in de Mekong. Ook hier kwamen we in de regen aan. Maar gelukkig begon de zon in de middag te schijnen. Wij hebben het eiland Don Det bezocht, wat echt enorm bijzonder was. Ik heb hier Azie ervaren zoals ik het mij vroeger voorstelde. Wij hebben twee veel te kleine fietsjes gehuurd en de hele dag over de modderige weggetjes door de rijstvelden en de kleine dorpjes gefietst. Bijna alle huizen zijn hier van hout en het leven vind zich grotendeels op de vriendelijke kleine straatjes plaats.
Overal komen kinderen naar je toe rennen om gedag te zeggen en ook het grootste deel van de locals begroet je vriendelijk.

Helaas was het na een dag tijd om weer door te reizen, deze dag stond de oversteek naar Cambodja op de planning. We hadden een bus geboekt die ons om 8uur zou ophalen, rond 14uur zouden wij vervolgens in Kratie, Cambodja aankomen. Wij hadden natuurlijk niet verwacht dat we er precies rond die tijd zouden zijn, want alles verloopt hier wat trager. Maar deze dag overtrof alles. Na erg lang gewacht te hebben vertrok onze bus rond 11uur. De bus reed precies 10 minuten totdat wij bij de grens waren. Iedereen moest op dat moment de bus uit, de regen in met zijn backpack, om officieel het land te verlaten. Hierna zou onze buschauffeur onze visas aanvragen en zouden wij aan de andere kant van de grens moeten wachten. Wij kwamen er al snel achter dat we dit zelf goedkoper konden doen en zijn dus zelf de grens over gestoken. Dit tot frustratie van onze gids die ons vervolgens de rest van de dag negeerde. Vervolgens moesten we ongeveer 2 uur wachten onder een klein afdakje bij een straatkraampje. Ik heb geen idee waarom, maar ik had sterk het vermoeden dat ze wachtte totdat iedereen hongerig was zodat ze wat extra konden verkopen. Rond 1 uur konden we dan eindelijk de bus in, we moesten vervolgens nog 30 minuten wachten omdat de politie met twee mensen wilde praten. Uiteindelijk reed onze bus dan eindelijk rond half 2 Cambodja in. De wegen in Cambodja zijn slecht, erg slecht. Er zitten gigantische gaten in de weg en een groot deel van de wegen bestaat uit zand. Na ongeveer 15 minuten in de bus ontstond het volgende probleem. De bus was vastgelopen in de modder en kon hier niet meer uitkomen. Iedereen moest de bus weer uit en wij hebben ongeveer 1,5 uur gewacht tot we weer verder konden. Hierna hebben we een rit gemaakt van 2 uur tot de volgende stad. Hier werd ons verteld dat de bus kapot was en hij dus voor een spoedreparatie naar de garage moest. Het was inmiddels al 18 uur en we moesten ongeveer nog twee uur rijden naar Kratie. Na twee uur gewacht te hebben werd ons verteld dat de bus naar Kratie gecanceld was en dat alleen de bus naar Phnom Penh zou rijden. Dit was de plaats waar wij uiteindelijk heen wilde, dus we besloten om het saaie stadje te verlaten en om te proberen (zwart) in de bus te stappen. Na ongeveer 1 uur kwam er een minibusje aan waar wij uiteindelijk met 19 mensen in zijn gepropt. Na een extreem hobbelige rit kwamen wij uiteindelijk dus ook om drie uur in de morgen aan in Phon Phen. De buschauffeur dropte ons af op een plek in de middle of nowhere dus we waren weer gedwongen een tuk tuk te nemen. Helaas hebben ze hier weinig hotels waarvan de receptie 24 uur open is, dus hebben we veel te veel betaald voor onze prachtige, vochtige, kamer zonder ramen.

Gelukkig waren de dagen die hier op volgden een stuk beter. We hebben erg veel door de starten van Phon Phen geslenterd waar erg veel te zien is. Gister zijn wij naar het oorlogsmuseum geweest en vervolgens naar de killing fields. Vooral de killing fields waren enorm indrukwekkend en heftig om te bezoeken. Ik ben mij er nooit bewust van geweest wat een verschrikkelijke geschiedenis dit land heeft. Voor de gene die geïnteresseerd zijn (http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Rode_Khmer). Een hele simpele korte samenvatting hiervan is dat Pol Pot van 1975 tot 1979 aan de macht als dictator in dit land is geweest. Gedurende deze tijd zijn ongeveer 2 miljoen van de 7 miljoen inwoners van Cambodja op een gruwelijke wijze, zonder duidelijke reden vermoord. Mijn hart brak even toen ik bij een boom en een van de vele graven aankwam. Er werd verteld dat baby's tegen deze boom dood werden geslagen voor hun moeders ogen. Ik vind het onvoorstelbaar dat deze dingen relatief zo kort geleden gebeurd zijn en wij hier zo weinig vanaf weten.

Op dit moment zit ik nog steeds in Phon Phen. Wij moeten wachten op ons visum naar Thailand. De volgende stop zal Siem Reap zijn waar wij een van de mooiste tempels ter wereld gaan bezoeken.

Tot snel!


Liefs Floor